Καμπούρογλου Δημήτριος
ΣΤ:. Πατρίς
(Αθήνα 1852 – 1942)
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1877 αναγορεύτηκε διδάκτωρ. Εργάστηκε ως δικηγόρος και στη συνέχεια ασχολήθηκε ως ιστοριοδίφης. Το 1884 έγινε διευθυντής του περιοδικού Εβδομάς. Προσελήφθη στην Αρχαιολογική υπηρεσία και διορίστηκε κατόπιν διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Το 1923 τιμήθηκε από την πολιτεία με το αριστείο γραμμάτων και το 1927 έγινε το πρώτο δι΄ εκλογής μέλος της Ακαδημίας των Αθηνών. Το 1934-35 χρημάτισε και πρόεδρος της Ακαδημίας. Το συγγραφικό έργο του Καμπούρογλου ήταν σημαντικότατο . Ασχολήθηκε και ερεύνησε πολύ την Τουρκοκρατούμενη περιοχή των Αθηνών, εξ ου και ονομάστηκε Αθηναιογράφος. Oργάνωσε το πρώτο εκδρομικό σωματείο, τον Οδοιπορικό σύνδεσμο, που μετονομάσθηκε στη γνωστή Περιηγητική Λέσχη . Ήταν πρωτοπόρος φυσιολάτρης. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εθνολογικής Εταιρείας, της Λαογραφικής Εταιρείας, του Βυζαντινού Μουσείου κ.α πνευματικών ιδρυμάτων. Συνεργαζόταν με πολλά περιοδικά, εφημερίδες και ημερολόγια. Το 1896 ολοκλήρωσε το τρίτομο έργο του, Ιστορία των Αθηνών. Ενδεικτικά αναφέρουμε επίσης ιστορικά έργα : Μνημεία των Αθηνών, Τοπωνυμικά παράδοξα, Ο Ελαιών των Αθηνών, Ο τρελός της Αθήνας, Ηρώων του Αγώνος, Παλαιαί Αθήναι, Ο Αναδρομάρης κ.α. Αλλά και το ποιητικό του έργο ήταν αξιόλογο. Έγραψε στη δημοτική με έντονο αντιρομαντικό ύφος. Η φωνή της καρδιάς μου, έλαβε το 1873, βραβείο στον Βουτσιναίο διαγωνισμό. Επίσης ασχολήθηκε με λαογραφικά θέματα και εξέδωσε σχετικά έργα , όπως τα Αθηναϊκά διηγήματα, Μύθοι και διάλογοι, Σατυρικαί Διατριβαί, Το Παιδομάζωμα κ.α. Υπήρξε Μέλος της Μεγ. Στοάς της Ελλάδος.